نگاه

با هر نگاهت غرقآهم می کنی باز
هر شب کنار پنجره می آیم و تو
چون برکه ای درگیر ماهم میکنی باز
من  طفل سرگردان رویاهای خویشم
اما تو داری سر به راهم می کنی باز
وقتی نمی بّرد کسی دست از عبورم
بیخود اسیر گرگ وچاهم می کنی باز
یا مو نشانم می دهی یا پیچش مو
اسباب گمراهی  فراهم می کنی باز
در خود شکستم اینکه خندیدن ندارد
کوه  غرورم من تو کاهم می کنی باز
این قصه را هر باره از سر می نویسم
اما دچار اشتباهم میکنی  باز